|
دلتنگیها ودلنوشته های احسان برای فرزان
عاشقانه های دل برای بهترین معشوق دنیا
سلام ... به رسم همیشگی سلام ای فرزانه ام ... آری بار دیگر رسید و میدانم که تو هم به خاطر داری...با آنکه شاید میخواهی که به یاد نیاوری... اما مگرمیشود... میدانم که گاهی این به یاد آوردنها و تلاش برای به روی نیاوردنها برایت هست...آری... میدانی امروز کدامین روزاست؟؟؟ آفرین...درست است ... بار دیگر آمد وامروز هفت ساله شد از گذر آن روزها... رسم عجیبیست این دنیا.... گاهی نمیشود که نمیشود.... دیشب مثل بسیاری از تمام شبها بیدار بودم وبا هم صحبت میکردیم... ساعت به دو بامداد رسیده بود و چنین درنظرم آمد... ساعت به دو شب رسیده و ... هنوزهم انگار ,خاطراتمان دو دو میزند جلوی چشمانمان... انگارکه این به دو افتادنها...عجیب نفسمان را بریده است... آن هم تکرار هرشب...هرشب آن... و در همین اوقات این خاطره داشتنها ازهم حال هر دو نفر هست که از هم و با هم خاطره ها دارند... یک فنجان چای و دو نگاه نیمه... که زند لب به فنجان چای و... و یک آه عمیق پرازبغض نترکیده ... ازاینکه صاحبان دوفنجان چای در کنار هم نباشند ... و فنجانی چای نتوانند که بنوشند و با هم گفتگوها داشته باشند... شب عجب عادت بدرنگیست... گویا خود دلتنگی هم خود مایه ننگیست.... گویی شب ودلتنگی وشب... چه قرابتها که ندارند... میبینی... چه دلتنگی عجیبیست... دلم عجیب برایت تنگ است.... دلم عجیب برای اینکه ببینمت وصدایت را بشنوم عجیب تنگ شده است... هفت ساله شد فرزانه ام... جشن دلتنگیها عجیب آزاردهنده شده است.... و هر شب وهر روز این جشن پابرجاست... راستی میدانی بی نهایت دوستت دارم... با آنکه تومرادوست داشته باشی یا که دوست نداشته باشی... مراقب خودت باش... ازطرف آنکه همیشه دوستت داشته... نظرات شما عزیزان: دو شنبه 12 شهريور 1397برچسب:, :: 20:30 :: نويسنده : احسان
درباره وبلاگ این وبلاگ برای کسیکه عاشقانه دوستدارش بودم وهستم هنوز!!!!وتمام وجودم ازآن اوشد راه اندازی شد. برای اوقاتیکه درکنارش نیستم ودلتنگش میشوم برایش مینویسم.ومیگویم که ان لحظات راکه درکنار ت نیستم ومحبتم رانثارت بنمایم بازهم دلتنگ توام ،قدم به دنیای مجازی بگذاروبدان که عاشقانه دلتنگ دیدارتو ام .بی بهانه بگویم نوشتن را دوست دارم بخاطر تو ای صدف زندگانی ام. اماافسوس ...که مرا شکست... من وباورهایم را... آنقدری که فکرمیکردم مرادوست دارد وبرایش ارزش دارم... نداشتم!!دوست داشتن من سبب گشت تا که....... اومرا به رایگان به غروری کاذب بفروشد... حرمتها شکسته شد ....وبی تردید برای شکستن حرمتها بدان شکل پشیمانی به همراه داشته است... حال آنچه که مانده است...یک دل شکسته ودنیایی غریب مانده است! دنیایی رنگین ازخاطراتیکه باهم داشتیم وارزوهاییکه دوست داشتم با هم به انهابرسیم ... شاید از احساسیکه من درقلب وتمام وجودم به او داشتم هیچگاه بحقیقت به یقین نرسید.شاید میگفت که دوست داشتن من را ازاعماق قلب به یقیین وباور رسیده است... اماگمان میکنم که .... فرزانه ام من به حال وهوای همان روزهای عاشقی اینجا می آیم وعاشقانه بازهم ازاحساسم مینویسم!!!!چون تمام دنیای احسانت بوده ای وهنوزهم آن اولینی !!!...این روزها وشبها وسال به سالی که برمن بگذشت با این باور که نبودنهایمان کنارهم باورشدنی نیست برمن بسیارسخت بگذشت... هنوزهم باورم نمیشود که چگونه رفتارشد با این دل احسانت... موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: